Κοσμίδης Ελευθέριος, Το παράπονο και ο τρομοκράτης

Το παράπονο και ο τρομοκράτης

Κοσμίδης Ελευθέριος, φυσικός

Μερικά πράματα και να τα παραγγείλεις δεν είναι εύκολο να τα κανονίσεις έτσι μαστόρικα. Γνωρίζω ανδρόγυνο όπου τα χωριά καταγωγής τους είναι η Αγία Κυριακή και η Αγία Μαρίνα αντίστοιχα. Άντε να ξεφύγεις από τέτοιο στενό μαρκάρισμα. Γιατί να ξεφύγεις άλλωστε από τέτοιες ευλογημένες αγκάλες; Οι γιορτές τους με 10 μόνο ημέρες διαφορά ομορφαίνουν και ευλογούν τους Ιούλιους των Ελλήνων. Στη συνείδηση μας το πανηγύρι του χωριού για τον Άγιο ή την Αγία προστάτη του, είναι προσευχή, σεβασμός, ελπίδα, πίστη, ομολογία, χαρά, χορός, μουσική, είναι όλα μαζί. Στην πόλη υπήρξε ας μου επιτραπεί ένας συμβιβαστικός καθωσπρεπισμός και οι θρησκευτικές πανηγύρεις των ενοριών είναι κάπως λιγότερο αυθόρμητες, ίσως περισσότερο προκάτ.

Ανασέρνοντας από τις πρωτόχτιστες θύμησες της φοιτητικής μου ζωής, τις πιο χρωματισμένες, με θυμάμαι που κατηφόρισα από το χωριό μου κάπου στην ορεινή Καστοριά, για τη συμπρωτεύουσα και τον πρώτο καιρό δεν ήθελα να κοιμάμαι. Ρουφούσα και δεν τη χόρταινα τη Σαλονίκη μας, τη φτωχομάνα, τη συμβασιλεύουσα. Στην πανήγυρη του Αγίου Δημητρίου εκείνης της χρονιάς που έζησα από κοντά, έπαθα και το πρώτο μου πολιτισμικό σοκ αναφορικά με τα όσα γνώριζα για τα πανηγύρια. Ούτε ψησταριές, ούτε χορούς και τραγούδια. Μια ολόλαμπρη όντως Θεία Λειτουργία, ο μακαριστός Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Παντελεήμων ο Β΄, με τον συγκλονιστικό του τρόπο, ψηφαλιείς και κολαούζοι παρατρεχάμενοι διαφόρων “διαμετρημάτων” και χιλιάδες λαού. Τόσος συνωστισμός και οχλαγωγία στα άμαθα χωριάτικά μου μάτια, κάπως με τρόμαξαν, ίσως  λιγάκι να με απογοήτευσαν και τελικά με καθήλωσαν στην πιο στενή γωνία του Ναού. Εκεί για λίγες στιγμές κατάφερα να κλείσω τα μάτια και να αναζητήσω τον Άγιο.

Ο Καλός Θεός άκουσε το νεανικό παράπονό μου και με τρόπο μυστικό, με οδήγησε να παρακολουθήσω πανήγυρη σε Ναό της Θεσσαλονίκης πέρα από κάθε προσδοκία. Η αρχή που είναι το ήμισυ του παντός έγινε για δυο μαύρα μάτια… Χωρίς να θέλω να εκτρέψω την διήγηση βρεθήκαμε 2 αγόρια και δύο κοπέλες σε “βραδυνή έξοδο” να παρακολουθούμε ολονύχτια Αγιορείτικη Αγρυπνία στο κέντρο της πόλης! Τα δρώμενα κατά τη διάρκεια της ακολουθίας που κράτησε κοντά 10 ώρες μου ήταν παντελώς άγνωστα. Νωρίς νωρίς άρχισαν οι εκπλήξεις: ο παπάς νεότατος, οι ψάλτες κεφάτα παιδιά στην ηλικία μου με φωνές αγγελικές και η “δράση” ατελείωτη. Πολυέλαιοι να χορεύουν αιθέρια με τα κεριά αναμμένα στον ουρανό, δυο τρεις φορές όλοι οι πιστοί μεταφερθήκαμε στο πίσω μέρος του ναού και πάλι εμπρός.         

Τότες είδα για πρώτη φορά σε πανηγύρι μάτια κλαμμένα, είδα το φως των κεριών να κάνει την νύχτα μας άλλοτε ολόφωτη και άλλοτε κατανυχτική, είδα το κομποσχοίνι. Εκείνος ο Ναός είχε τόσες πολλές γωνίτσες να κρυφτείς για να κοιτάξεις μέσα σου, που δε χρειαζότανε κανένας να σε ορμηνέψει. Κάποια στιγμή και ενώ η περιέργειά μου φούντωνε, μας προσκαλέσανε μέσα στη νύχτα για καφέ, φρούτα και ξηρούς καρπούς με πολλή αγάπη και μέριμνα, σε ένα ζεστό και φιλόξενο χώρο απέναντι από το Ναό. Η κορυφαία στιγμή της εμπειρίας μου αυτής ήταν στο γλυκοχάραμα. Περισσότερη χαρά, περισσότερη μελωδία, περισσότερη αγάπη, σα να μη κουράστηκε κανείς όλη νύχτα, και ο λόγος του παπά εκείνου άμεσος, ευθύς απλός και κατανοητός, με πέτυχε στο κέντρο της καρδιάς και με σκλάβωσε. Μου σύστησε με μυστικό τρόπο και τον Άγιο Νεκτάριο επίσκοπο Πενταπόλεως, του οποίου την “πανήγυριν επιτελέσαμε” όλη νύχτα.

Μετά είχε και τραπέζι για όλο τον κόσμο. Ρώτησα δειλά τον διπλανό μου, κάπως μικρότερος από εμένα μου φάνηκε και πήρα το θάρρος: “και του χρόνου θα έχετε τέτοια πανήγυρη;”  εκείνος γέλασε δυνατά, “Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή, έχουμε μικρές αγρυπνίες, 4-5 ώρες, αλλά του Προφήτη Ηλία και του Αγίου Νεκταρίου καθώς και όλες τις Δεσποτικές και Θεομητορικές εορτές έχουμε μεγάλες αγρυπνίες σαν τη σημερινή!”. Αισθάνθηκα αμέσως πως με αγκάλιασε μια οικογένεια, αργότερα κατάλαβα πως αρκετοί ήταν φοιτητές που γνώρισαν πρόσφατα την οικογένεια, καθισμένοι δίπλα δίπλα με τους ενορίτες, κάθε ηλικίας σα να γνωριζόντουσαν χρόνια...

Τη βραδιά εκείνη μια τρίτη εκδοχή για το τι σημαίνει πανηγύρι, στρογγυλοκάθησε στο αρχονταρίκι των εμπειριών μου. Εφέτος μετά από κοντά 20 χρόνια ξαναβρέθηκα στο πανηγύρι του χωριού μου, ήταν νοσταλγικά, γέμισα ευγνωμοσύνη και δόξασα το Θεό. Στο Άγιο Δημήτριο έχω να πάω σε πανηγύρι 20 χρόνια επίσης, περνώ μόνο καθημερινές “αντιτουριστικές” ώρες να πρακαλέσω τις πρεσβείες του Μυροβλήτη. Είκοσι χρόνια τώρα, με τη Χάρη του Θεού, τις πρεσβείες των Αγίων Προφήτου Ηλιού και Νεκταρίου Πενταπόλεως μα πάνω από όλα με την ευχή του γέροντά μου, έχω ζήσει τις αγρυπνίες του Ιερού Βυζαντινού Ναού Προφήτη Ηλία, στην άνω πόλη Θεσσαλονίκης. Μικρές και μεγάλες, πανηγύρεις, Χριστούγεννα, Πάσχα, Δεκαπενταύγουστο.

Τι να σας διηγηθώ τώρα και πόσο να περιοριστώ. Πλησιάζει η εορτή του Αγίου Προφήτου Ηλιού, δύο χρόνια τώρα, εκείνου του νεαρού παπά, που ισοπέδωνε τον εαυτό του ώρες ατελείωτες στην Ιερά Προσκομιδή, που η ανεξήγητη αγάπη του τον έκανε καιαγρυπνούσε και έλιωνε σαν λαμπάδα αναμμένη για τους ενορίτες του, που πρόσφερνε απλόχερα ατελείωτες ευλογημένες αγρυπνίες στους πιστούς, για άγνωστη μέχρι στιγμής αιτία, ΔΕΝ ΤΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΑΓΡΥΠΝΗΣΕΙ ΠΙΑ. Εκείνος σιωπά και υπομένει, μας παρηγορεί και μας διδάσκει πως κανείς δεν μπορεί να τα βάλει με τον Προφήτη Ηλία, αφού εκείνος το επέτρεψε, εμείς θα υπομείνουμε τη δοκιμασία με πολλή αγάπη. Να ναι ευλογημένο! Θα σιωπήσουμε τη φωνή της λογικής με την υπακοή, θα ψύξουμε την πύρωση της καρδιάς για την συντελούμενη αδικία με τη σιωπή, δεν μπορούμε όμως στην Πανήγυρη του Προφήτη μας να μην του εκφράσουμε το παράπονό μας. Κατά σύμπτωση εχθές τα κομμάντα της Ελληνικής Αστυνομίας συνέλαβαν τον Μαζιώτη, επικυρηγμένο τρομοκράτη για 1.000.000 €. Τώρα η κοινωνία μας θα έχει δύο λόγους να κοιμάται ήσυχη, ο ένας είναι που άφησε κάτω το όπλο ο επικίνδυνος βομβιστής και τρομοκράτης Μαζιώτης και ο άλλος που άφησε κάτω τη λόγχη της προσκομιδής ο “επικίνδυνος αντιοικουμενιστής αγρυπνι-οκράτης” παπα Νικόλας Μανώλης!

...συγχωράτε με αδερφοί.

Πατήστε εδώ και ακολουθήστε την Κατάνυξη στο twitter. Ενημερωθείτε άμεσα για τις αναρτήσεις μας!!!

Ινστιτούτο Εμμαούς

Πρόκειται για το ελληνικό παράρτημα της «Βιβλικής Σχολής Εμμαούς».

Ιδρύθηκε από τον «Ευρωπαϊκό Ιεραποστολικό Σύνδεσμο» (ΤΕΜΑ - The European Missionary Association, CH - 1032 Romanel, Ελβετία), πού έχει έδρα τη Λοζάννη. Το ελληνικό κέντρο βρίσκεται στην Πάτρα (Τ.Θ 133, 261 10, Πάτρα) και υπεύθυνος είναι οΚώστας Μακρής, διευθυντής της Ελληνικής Ιεραποστολικής Ένωσης» (Gebetsbrief, εκδ. Tema, 16/1986). Η οργάνωση αυτή συμπλέκεται με πλήθος ιεραποστολικών οργανώσεων σε παγκόσμια κλίμακα .

Ο προσηλυτισμός γίνεται με προσφορά μαθημάτων δι' αλληλογραφίας. Ειδικές δημοσιεύσεις στην εφημερίδα της ΕΙΕ «Ο Δρόμος» και ειδικά «Δελτάρια», πού διανέμονται, προβάλλουν τη σειρά «Μαθήματα με αλληλογραφία» και «Ο σπουδαιότερος άνθρωπος πού έζησε ποτέ». Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να συμπληρώσουν τις ερωτήσεις και να στείλουν το κείμενο για διόρθωση. Τότε λαμβάνουν ειδικό «Ενδεικτικό Σπουδών» γι' αυτή τη σειρά. Μαζί με αυτό αποστέλλεται μία δεύτερη σειρά, με τίτλο «Τι διδάσκει η Βίβλος». Όποιος συμμετάσχει, παίρνει ένα δεύτερο «Ενδεικτικό Σπουδών». Ακολουθεί μια τρίτη σειρά, με τίτλο «Μαθήματα ατή Xριστιανική Ζωή».

Aν αποφοιτήσει κανείς και από αυτή τη βαθμίδα παίρνει ένα τρίτο «Ενδεικτικό Σπουδών» και συνεχίζει τις «σπουδές» του με τις σειρές «Μαθήματα ατή Βεβαίωση». Ταυτόχρονα οι «μαθητές» καλούνται να πάρουν μέρος στις διεθνείς εκπαιδευτικές εκδηλώσεις, πού οργανώνει η ίδια η κίνηση ή άλλες συνεργαζόμενες ομάδες. Τέτοιες εκδηλώσεις ήταν κατά το παρελθόν η «Explo '85», ή «Μission '87» κ.α.

Η διδαχή κινείται στα πλαίσια του «Ευαγγελικού Συνδέσμου»: Η Γραφή γράφτηκε «κάτω από τον έλεγχο του Θεού». Ο Θεός οδήγησε τούς συγγραφείς της «σε κάθε λέξη πού γράψανε», είναι «ο χάρτης του ταξιδιώτη, η πυξίδα του πιλότου, το ξίφος τού στρατιώτη και ο νόμος τού χριστιανού» (Τι διδάσκει η Βίβλος, σ. 9-11).

Η αμαρτία οδηγεί στον πνευματικό θάνατο, «η ζωή συνεπώς δεν μπορεί ν' αναπτυχθεί εκεί πού δεν υπάρχει» (Τι διδάσκει η Βίβλος, σ. 26).
Οι αμαρτίες απαιτούν τον θάνατο τού ανθρώπου και η «μοναδική εναλλακτική λύση» είναι να πεθάνει στη θέση του ένας «αvτικαταστάτης, διορισμένος από τον Θεό». Αυτό το έκανε ο Χριστός

Έτσι ο Θεός «μεταφέρει σε σένα ολόκληρη την αξία πού έχει η θυσία και ο θάνατός Του μπροστά στα Θεού, σαν να τα είχες υποστεί ο Ίδιος» (Ασφάλεια, βεβαιότητα και Χαρά, σ. 7). «Όλη η κρίση τού Θεού ενάντια στην αμαρτία», ξέσπασε πάνω σ' αυτόν τον «αντικαταστάτη όλων των αμαρτωλών» και γι' αυτό, «όλες οι αξιώσεις της δικαιοσύνης πού ο Θεός είχε από τον αμαρτωλό, ικανοποιήθηκαν τέλεια με το θάνατο τού Χριστού για λογαριασμό μας» (Τι διδάσκει η Βίβλος, σ. 35).

Για σωτηρία πρέπει κανείς να μετανοήσει, να πιστέψει και να δεχθεί το Χριστό για προσωπικό του Σωτήρα: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ξέροντας καλά πώς είμαι ένας ένοχος και αμαρτωλός, και πιστεύοντας ότι Εσύ... πέθανες...στη δικιά μου θέση... εμπιστεύομαι τέλεια στο ολοκληρωμένο έργο σου, Σε δέχομαι σαν προσωπικό μου Σωτήρα...» (Τι η Βίβλος, σ. 36).

Η κίνηση διδάσκει τη βεβαιότητα της σωτηρίας, την χαρακτηρίζει «τρισδιάστατη», εννοώντας πώς αγκαλιάζει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον» (Τι διδάσκει η Βίβλος σελ. 36).Η «σωτηρία» συντελείται ακριβώς τη στιγμή της πιο πάνω προσευχής. Εκείνη τη στιγμή ο άνθρωπος «γίνεται μέτοχος της θείας Φύσης»(τι διδάσκει η Βίβλος, σ. 32) γι' αυτό και ο «σωσμένος» καλείται να σημειώσει την ημερομηνία της σωτηρίας» του (Ο σπουδαιότερος άνθρωπος σελ. 29).

Εδώ αναφερόμαστε στη «νομική (δικαστική) τακτοποίηση των αμαρτιών», λέγει η κίνηση (Τι διδάσκει η Βίβλος, σελ.20). «Εάν κάποιος ειλικρινά μετανοήσει και αναγεννηθεί, δεν είναι δυνατόν ποτέ να χαθεί», «ένας πιστός δεν χάνει ποτέ τη σωτηρία του όταν αμαρτήσει». Εκείνο πού συμβαίνει είναι ότι διακόπτεται η επικοινωνία του με το Θεό (Μαθήματα για τη χριστιανική Ζωή, σ. 19-20). Αυτό συνεπάγεται θλίψη, όχι όμως απώλεια της σωτηρίας.

 Τη διδαχή αυτή διατυπώνει η κίνηση με κλασσικό τρόπο:

«Το έργο τού Χριστού και η σωτηρία σου στέκονται ή πέφτουν μαζί. ο τρόπος πού Ζεις και η χαρά σου, στέκονται ή πέφτουν μαζί. Αν το έργο τού Χριστού καταρρεύσει.. τότε και η σωτηρία σου θα καταρρεύσει μαζί του. Αν ο τρόπος πού Ζεις δεν είναι σωστός, τότε και η χαρά σου θα πάψει να υπάρχει» (Ασφάλεια, Βεβαιότητα και Χαρά, σ. 15-16). Ο πιστός μπορεί να προσευχηθεί σε περίπτωση ανάγκης και θα λάβει απάντηση, «Ζητώ στο όνομά Του, σημαίνει Ζητώ με τη δική Του εξουσία, με τη δική Του αξία» (Μαθήματα στη Βεβαίωση Ι, μάθημα 2).

Το βάπτισμα με νερό δεν σημαίνει σωτηρία. Είναι πράξη υπακοής στην εντολή τού Χριστού και δημόσια ομολογία τού πιστού (Μαθήματα, σ. 33).Το «ύδωρ» τούΙωάννη γ' 5είναι «σύμβολο τού Λόγου τού Θεού», «δεν αναφέρεται στο βάπτισμα», λέγει η κίνηση(τι διδάσκει η Βίβλος, σ. 29).

Η Εκκλησία δεν είναι ορατή πραγματικότητα. σ' αυτήν ανήκουν όλοι οι «αναγεννημένοι» (Μαθήματα, σ. 41). Όμως σε ποια εκκλησία πρέπει να ενταχθεί κανείς; Η εκκλησία αύτη πρέπει να συμμερίζεται τις δογματικές αντιλήψεις της οργάνωσης «Εμμαούς», πρέπει κανείς «να είναι βέβαιος ότι η εκκλησία με την οποία πρόκειται να συνδεθεί δεν εναντιώνεται με λόγο ή πράξη» στις αλήθειες πού αφορούν το σώμα τού Χριστού. Σ' αυτές συγκαταλέγεται και η άποψη πώς όλοι οι πιστοί είναι «ιερείς», και δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ κληρικών και λαϊκών (Μαθήματα, σ. 43-44).

Η εσχατολογία της κίνησης είναι προ - χιλιαστική. Αν θελήσουμε ν' ασκήσουμε κριτική σ' αύτη την ομάδα θα πρέπει να πούμε ότι οι οπαδοί της οδηγούνται σε εξάρτηση.

Η κίνηση υπογραμμίζει ιδιαίτερα τη «μαρτυρία και καρποφορία» σαν βασικό καθήκον των οπαδών της. «Είναι καλό να αρχίζεις κάθε σου μέρα, Ζητώντας από το Θεό να σ' οδηγήσει σε ψυχές πού επιθυμούν ν' ακούσουν γι' αυτόν». «παρακολούθησε εκείνους με τούς οποίους έχεις έρθει σε επαφή... Μην αποθαρρύνεσαι όταν συναντάς εχθρότητα, γιατί εκείνοι πού εναντιώνονται ελέγχονται από το Πνεύμα του Θεού» (Μαθήματα, σ. 56-57).

Κάθε προσήλυτος εκπαιδεύεται συστηματικά και προετοιμάζεται να κάνει την υπόθεση της οργάνωσης «έργο Ζωής». Η υπηρεσία αυτή ταυτίζεται με το «έργο του Θεού», ενώ οποιαδήποτε κριτική στάση απέναντι στην οργάνωση ερμηνεύεται σαν «έλεγχος του Πνεύματος του Θεού».

Σε συνεργασία με παρόμοιες διεθνείς οργανώσεις προγραμματίζονται διεθνή εκπαιδευτικά συνέδρια, όπως το «Μission '87» (Utrecht), στο οποίο έλαβαν μέρος πάνω από 10.000 νέοι. Από ελληνικής πλευράς τη διεύθυνση είχαν ο Αργύρης Πέτρου και ο Γιάννης Κρεμμύδας, ενώ ο Κώστας Μακρής της «Ελληνικής Ιεραποστολικής Ένωσης» ήταν βασικός ομιλητής (θέμα: Μαθήματα Χριστιανικής διακονίας). Σ' αυτό το συνέδριο, σε ατμόσφαιρα έντονης συναισθηματικής φόρτισης, οι νέοι άνθρωποι έδωσαν στο Θεό «υπόσχεση» να αφιερώσουν τη ζωή τους στο «έργο». Αυτό διαφαίνεται από επιστολή του διευθυντή του συνεδρίου Luc Verlingen.

Σ' αυτή την επιστολή, πού δημοσιεύεται στο περιοδικό του «Ευρωπαϊκού Ιεραποστολικού Συνδέσμου» υπενθυμίζεται στους νέους η «πρόσκληση» πού τούς έγινε, «για να γυρίσουν πίσω στις πατρίδες τους και να τελειώσουν το έργο πού ο Θεός τούς έχει εμπιστευθεί». Ακόμη δίδονται οδηγίες, «σχετικά με το πως να βάλετε σε εφαρμογή (αν δεν έχετε εφαρμόσει) τις υποσχέσεις πού δώσατε στην Μission '87».

«Επειδή ο Ιησούς σε έχει διαλέξει, μπορείς να Τον εμπιστεύεσαι στη ζωή σου και στο μέλλον σου. Η υπόσχεση του Θεού είναι να σε διδάξει και να σε οδηγήσει στο δρόμο πού πρέπει να περπατήσεις (Ψαλμ. 32:8). Ο Θεός όμως θα επιτρέψει να δοκιμασθείς για να μετρήσει την αφιέρωσή σου στον Λόγο Του και να δυναμώσει τον χαρακτήρα σου και την ικανότητά σου. Ίσως να βρίσκεσαι σε μία τέτοια κατάσταση αύτη τη στιγμή. Μη παρατήσεις την επιθυμία σου να υπηρετήσεις το Θεό ‘έξω στον κόσμο', επειδή υπάρχουν αυτές οι δυσκολίες... Μίλησε με υπευθύνους της τοπικής σου εκκλησίας σχετικά με το τι ο Θεός κάνει στη ζωή σου...»(Ιεραποστολή, τ. 10, σ. 14).

Τα σχέδια του Θεού για τη ζωή των οπαδών ταυτίζονται εδώ με τα σχέδια της οργάνωσης. Τυχόν αντίδραση σ' αυτά τα σχέδια από μέρους της οικογένειας ενισχύουν τούς οπαδούς στην άποψη πώς το θέλημα των γονέων δεν εναρμονίζεται με το θέλημα του Θεού και ο Θεός χρησιμοποιεί απλώς τούς γονείς για να δοκιμάσει την πίστη τους και την εμπιστοσύνη τους.

Το τι θα πουν οι «υπεύθυνοι της τοπικής εκκλησίας σχετικά με το τι κάνει ο Θεός στη ζωή σου» έχει αποφασιστική σημασία. Έτσι τα νεαρά άτομα καταλήγουν σε εξάρτηση.

ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΑΙΡΕΣΕΩΝ & ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ

π ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ

Read more:http://www.egolpion.com/B38D2CAC.el.aspx#ixzz36hxNYeJg